Sunday, November 7, 2010

ജന്മം...

ഹ്രുദയത്തിന്നകതാരില് മനസ്സിനുള്ളില്
നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന ഓര്മ്മകള് സമ്മാനിക്കുന്ന യുവത്വം...


കാലക്രമത്തിന്റെ ഒഴുക്കില് ചുളി വീണ
മുഖത്തില് കൊച്ചുമകള് ഓടിവന്ന് ഒരുമ്മ തരുമ്പോള്
തുടിക്കുന്ന ഒരു വാര്ദ്ധക്യം....


കാര്മേഘം നിറഞ്ഞ ആകാശം പോലെ
നാലു കാലുള്ള കട്ടിലില് കൈവിരിച്ചു കിടക്കുമ്പോള്
കൂട്ടിവെച്ച് പെട്ടിയിലാക്കി
കുരിശ്ശിന് മുമ്പില് കിടത്തുമ്പോള്
അവസാനിക്കുന്ന മനുഷ്യ ജന്മം...

1 comment:

Pranavam Ravikumar said...

നല്ല വരികള്‍...ഉപമകള്‍ കൊള്ളാം... ആശംസകള്‍